Tag: sushi

It was cloudy, we had no idea for the next day so we did what we always did when we were leaving the house, we used to have some movie tickets.

There was a constant silence, surreptitiously entering the unprecedented object called the director’s room or rather the director’s hall.

Some time ago, the movie stars supposedly stayed there but it did not occur to us at all. Looking around at the surroundings, there was not anything special in this place, although it made an impression, a very cozy place, and in fact it was in a sense somewhat. The location of tables and couches was very decent and the seat itself made a lot of relaxation. However, what was most important was the very view of the bar and the staff service, which at the perfect moment served us what we were tempted to act. As usual, a beer called Spitfire, maybe because our appearance was associated with our native heroes from Poland, pilots who tipped the scales of war in the air? Not at all, it was one of the popular beers, current trends of good humor.

Every now and then we’ve seen interesting people in this place, but in this particular day someone turned in front of us who immediately turned our attention to us. Dressed in a tasteful black cloak toned down with similar things, he immediately charmed everyone around his person. The funniest thing was that he looked quite like me, which made us both laugh. Something caught our attention, you could see the same passion for watching movies or even familiarity with the topic. Without wasting time on conversations, we immediately started a conversation on the flash, which turned out to be quite effective, thanks to which we could talk freely in the cinema room by up to several rows. During the film, we exchanged views, which contributed to a more interesting image of the show.

That’s how our relationship started. The game can be seen as something more than just a movie, it wanted to catch my brother and my attention for something more, but it was not clear from the beginning. At the beginning he gave us a misleading idea in the subject, however, we were forced to think that he himself was either an actor or maybe even a director? It was evident how simple it is expressed on topics that, in principle, are really unobservable by people without a good eye. This confidence in the topic has not come from nowhere, since I remember well, at the age of seven or eight, we began our first interpretations and exchanges in the room where our projector was given by a grandfather from Germany. We were able to look at different formats of the show for such hours, and when the films stopped working, we imagined new scenarios, or from the completely new ones, to build those which ceased to have much for us.

Mark seemed infallible in this topic, so we called him to a duel, a duel we called “three musketeers.”

I remembered the book from the old days and knew in it more than just one goal, defeating the perpetrators and showing their character. As you know, each of the characters expressed their opinion a bit differently.

It was clear that it was not a coincidence that our fortunes did not interweave, what we wanted to prove was our expression of acting. It had a positive effect, which resulted in an invitation to a walk in Bristol, lasting less than 35 minutes. Strange then was the feeling, once the fear, and once the excitement piercing the body from stup to heads.

We wondered why we trusted him so quickly, which led us to such a mindless decision. Looking at his non-invasive figure, we made a choice that we have never regretted so far, it was the beginning of something that ushered in our new adventure with everything we always loved.

There was a large building on the site with many posters and posters, and before it a lot of new people happy about the opportunity to smoke a cigarette or eat something. It turned out very quickly that we were dealing with a university that looked really impressive.

Mark did not wait long, he set his right foot as if he would suggest something that is our destiny. The destiny that is being done, in which we are aware of being. The present was really intense for us, many of which we have been doing for the last months in Bristol.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Było pochmurnie, nie mieliśmy pomysłu na kolejny dzień wiec zrobiliśmy to co zawsze wychodząc z domu zabukowaliśmy trochę biletów do kina.

Panowała, nieustająca cisza wchodząc ukradkiem do niespotykanego przez nas obiektu zwanym sala dyrektorska czy raczej reżyserska hala.

Tam jakiś czas temu podobno przebywały gwiazdy kina jednak nam wcale to nie przyszło na myśl. Rozglądając się na otoczenie nie widać było w tym miejscu nic szczególnego chociaż odnosiło się wrażenie, bardzo przytulnego miejsca i tak faktycznie było poniekąd . Usytuowanie stołów i kanap było bardzo przyzwoite i samo siedzenie sprawiało, dużo relaksu. Jednak to co było najważniejsze to sam widok baru i obsługa personelu, która w idealnym momencie zaserwowała nam to na co akturat mieliśmy ochotę. Jak zwykle piwo zwane Spitfire, może dlatego ze nasz wygląd skojarzył się właśnie z naszymi rodowitymi bohaterami z Polski, pilotami którzy przechylili szale wojny w powietrzu? Wcale nie, było to jedno z popularnych piw, aktualne trendy dobrego humoru.

Co jakiś czas obserwowaliśmy w tym miejscu ciekawe osoby jednak w tym akurat dniu okazał się przed nami ktoś kto od razu zwrócił na nas uwagę. Ubrany w gustowny czarny płaszcz stonowany równie podobnymi rzeczami oczarował od razu wszystkich do około swoją osoba. Najzabawniejsze, ze wyglądał całkiem podobnie jak ja co nas obu rozbawiło. Coś przykuło nasza uwagę, widać było w nim taka samą pasje do oglądania filmów, czy nawet obeznanie w temacie. Nie tracąc czasu na rozmowy od razu zaczęliśmy rozmowę na migi, co okazało się dosyć skuteczne, dzięki czemu mogliśmy swobodnie rozmawiać w sali kinowej oddaleni nawet o kilka rzędów. W trakcie filmu wymienialiśmy się poglądami co przyczyniło się do ciekawszego obrazu widowiska.

Tak zaczęła się nasza znajomość. W grę widać od razu wchodziło coś więcej niż tylko kino, chciał przykuć moja i brata uwagę na coś więcej, jednak nie jasnym było to od początku. Z początku dawał nam mylne pojęcie w temacie jednak narzucała nam się jedna myśl, że sam albo był albo jest aktorem, a może kto wie nawet jakimś reżyserem? Widać było w jaki prosty sposób wyraża się na tematy, które w zasadzie, są naprawdę nie do spostrzeżenia przez osoby bez dobrego oka. Ta pewność w temacie nie wzięła się z nikąd, odkąd dobrze pamietam, mając równe siedem bądź osiem lat, zaczęliśmy swoje pierwsze interpretacje i wymianie zdań w pokoju gdzie leżał nasz projektor podarowany przez dziadka z Niemiec. Potrafiliśmy tak godzinami przyglądać się rożnym formatom widowiska, a gdy klisze przestały działać wyobrażaliśmy sobie nowe scenariusze, czy od nowe całkiem odwrotnie, zbudować te co przestawały mieć dla nas znacznie.

Mark wydawał się w tym temacie nieomylny, dlatego wzywaliśmy go na pojedynek, pojedynek który nazwaliśmy „trzech muszkieterów”.

Z dawnych lat pamiętałem te książkę i wiedziałem w niej coś więcej niż tylko jeden cel, pokonania oprawców co pokazania swojego charakteru. Jak wiadomo każdy z bohaterów wyrażał swoje zdanie nieco inaczej.

Jasnym było, że nie przypadkiem nasze losy się nie splotły co udowodnić chcieliśmy naszą ekspresją aktorską. Odziwo miało to pozytywny skutek co skutkowało zaproszeniem na spacer po Bristolu, trwający niespełna 35 minut. Dziwne wtedy było to uczucie, raz strachu, a raz podekscytowania przeszywające ciało od stup do głów.

Zastanawialiśmy się dlaczego mu tak szybko zaufaliśmy, co nas skłoniło do takiej bezmyślnej decyzji. Patrząc na jego bez inwazyjna postać dokonaliśmy wyboru, którego do tej pory nigdy nie żałowaliśmy, był to początek czegoś co zapoczątkowało naszą nową przygodę z wszystkim co zawsze kochaliśmy.

Na miejscu było widać wielki budynek z wieloma plakatami i wywieszkami, a przed nim sporo nowych osób zadowolonych z okazji do zapalenia papierosa czy zjedzenia czegoś. Okazało się bardzo szybko, ze mamy do czynienia z jakaś uczelnią, która wyglądała naprawdę imponująco.

Mark nie czekał długo, postawił swoją prawą stopę tak jak by miał zasugerować coś co jest naszym przeznaczeniem. Przeznaczeniem, które się właśnie dokonuje, w którym mamy świadomość bycia. Teraźniejszość była dla nas naprawdę intensywna, wiele aktualnie dokonywaliśmy przez ostatnie miesiące w Bristolu.

The direction hall.